Ο πετρόμυλος γεννήθηκε από μια παιδική ανάμνηση. Την ανάμνηση του Μπαρμπά Κώστα που βοηθάει τον πατέρα του στη λειτουργία του νερόμυλου της οικογένειάς στο χωριό Αετός, Μεσσηνίας.

Η ιστορία διακόπτεται βίαια όταν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου το χωριό καίγεται ολοσχερώς από τους Γερμανούς. Η οικογένεια αδυνατεί να χτίσει από την αρχή τον νερόμυλο και μετά από λίγα χρόνια τα αδέρφια του Κώστα, αλλά και ο ίδιος, ξενητεύονται στην μακρινή Αφρική. Οι αναμνήσεις του νερόμυλου ξεθωριάζουν, αλλά δεν σβήνουν. Παραμένουν ως μια σπίθα που αρνείται να σβήσει, ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα ξανά φουντώσει.

Το 2013, και μετά από σχεδόν 70 χρόνια, ο Μπάρμπα Κώστας, έχοντας επιστρέψει από το εξωτερικό αποφασίζει να δημιουργήσει έναν πετρόμυλο στοv Άσσο Κορινθίας.

Ορμώμενος αποκλειστικά από εκείνες τις παιδικές αναμνήσεις του, ξενικά το έργο. Αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες καθώς είναι αδύνατο να βρεθούν μυλόπετρες για το άλεσμα το σιταριού. Τελικά, μετά από αναζητήσεις στο εξωτερικό, προμηθεύτηκε τέσσερις μυλόπετρες και ξεκινά την λειτουργία του πετρόμυλου.

Για εμάς όμως, η λειτουργία του πετρόμυλου δεν είναι μόνο η αναβίωση μιας παραδοσιακής διαδικασίας προκειμένου να αποτελέσει μια ζωντανή υπενθύμιση του πως ζούσαν οι πρόγονοι μας. Αποτελεί ένα βήμα προς το μέλλον. Η τεχνολογική πρόοδος έχει προσφέρει σπουδαίες δυνατότητες στους ανθρώπους. Όμως, ταυτόχρονα είναι η αιτία για να χάσουμε την επαφή μας με την φύση. Οι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας δημιούργησαν την ανάγκη για προϊόντα που μπορούν να συντηρηθούν για αρκετά μεγάλα χρονικά διαστήματα – σε βάρος της καθαρότητας/αγνότητας τους.